Tshweesh TSHWEESH Un filme de Feyrouz SERHAL O Mundial de fútbol comeza hoxe e a xente de Beirut está ansiosa polo grande evento. Mentres a vida avanza con normalidade en tal xornada, o sinal do primeiro partido parece estar perturbado por un son estraño. A frustración no aire acumúlase dando paso a un evento en directo maior.

Título: TSHWEESH

Duración: 27 min.

Cor: Cor

Formato de gravación: HD

Lingua orixinal: Árabe

Países de produción: Líbano · Alemaña · España

Produción: Fiction 2.0 (Alemaña) · Roummana (Líbano) · Placeless Films (Líbano) · Zeitun Films (España)

Ano de produción: 2017

Con Petra Serhal

 

Directora e Guionista: Feyrouz Serhal

Director de Fotografía: Bassem Fayad

Son: Victor Bresse

Montadora: Maria Malek

Director de Arte: Roland Ascheid

Produtores: Stefan Gieren · Felipe Lage Coro · Lara Abou Saifan

FESTIVAIS E PREMIOS

Festival Locarno Film Festival (Suíza)

Festival du court métrage de Clermont-Ferrand (Francia)

Beirut International Women Film Festival (Líbano). Mellor Curtametraxe

Short Waves Festival (Polonia). Mención Especial

IFVA Awards. Gold Award na Categoría Asian New Force

Beijing International Short Film Festival (China). Premio Mirage á Mellor Curtametraxe Experimental

FIDBA Festival Internacional de Cine Documental de Buenos Aires (Arxentina). Mellor Curtametraxe Internacional

International Short Film Festival Cyprus (Chipre). Mención Especial

Festival de Cine de Alicante. Mellor Curtametraxe

Busan Film Festival (Corea do Sur)

Torino Film Festival (Italia)

Notas da directora

A vida móvese sen parar e iso é o que a define, o movemento é o que define tamén o cine.
O cine como a vida móvese e non remata cos créditos finais dunha película.

Lidia en Tshweesh camiña en Beirut despois de andar en Milán en La Notte de Antonioni en 1961, e como Lidia se sentía entón nostálxica no barrio vello de Milán, Lidia camiña e teme os vellos edificios de Beirut agora. Cando Lidia mira para arriba e ve os avións no ceo de Milán en 1961, non sabe que moitos anos no futuro camiñará en Beirut e levantará a vista para ver avións israelís.

En Tshweesh acompañei a Lidia, tanto como ser humano como como artista, levoume a min mesmo e á xente coa que crecín, á cidade que se ergueu e enfrontouse aos máis temidos de sempre.

Lidia camiña por Beirut e seguimos a súa pista, xunto con ela despedímonos dunha antiga casa, dos seus recordos colectivos aos sentimentos e á vida que xa estivo alí.

Dende os tellados vemos a Lidia no chan, unha cidadá da súa cidade.
Dende alí arriba o cinema colase nun bullicioso Beirut, esperando impaciente as alegrías do Mundial de fútbol.

Alí arriba o cemento sólido xustaponse con ceos etéreos, alí arriba os humanos fan que o formigón sexa suave e vivo.
Pero a exuberante vida desconcertarase…
Esa interrupción, ese son da próxima agresión fai que o ceo sexa claustrofóbico.
Frustración… tensión…
O inevitable acontece, outra vez máis.

Pero a cidade da miña inspiración é resiliente para sempre. Unha vez máis, levantarase e verá como pasa outro ataque e nos deixa para sempre.

Esta web utiliza cookies propias y de terceros para su correcto funcionamiento y para fines analíticos. Al hacer clic en el botón Aceptar, acepta el uso de estas tecnologías y el procesamiento de sus datos para estos propósitos. Más información
Privacidad